Omuzda Subakromiyal Sıkışma Sendromu Nedir?

Subakromiyal Sıkışma Sendromu; omuza aşırı yüklenme, uygun olmayan antrenman veya çalışma pozisyonu ile tekrarlayan mikrotravmalar sonucu akromiyon altı alanın daralmasıyla, kolun özellikle kaldırılmasında ortaya çıkan rahatsızlık ile karakterizedir. İlk olarak 1972’de Neer tarafından tanımlanmıştır. Neer bu durumu, rotator manşet kas tendonlarının akromiyon yapısının ön-alt kısmının altında ve omuzun öne kaldırılmasında ve içe dönme pozisyonunda mekanik olarak sıkışması şeklinde açıklamıştır. Sıkışma sendromunun bilinirliği, sıkışma bulgusu ile konulabilir. Kişinin şikayetleri tipik olarak baş üstü hareketlerde rahatsızlık ve gece hareket sırasında ve üzerine yatarken huzursuzluk şeklindedir.

Subakromiyal Sıkışma Sendromunda en sık görülen semptom huzursuzluktur. Buna bağlı olarak omuz ekleminde limitasyon ve kuvvet kaybı da ortaya çıkabilir. Neer, Subakromiyal Sıkışma Sendromunu semptomların şiddetindeki artışa göre 3 sınıfa ayırmıştır.

Evre I sorunlar; genelde 25 yaş altı kişilerde görünür ve akromiyon altı bursanın şişmesi ile karakterizedir.

Evre II sorunlar; genelde 25 yaş üzeri kişilerde görünür ve akromiyon altı bursanın sertleşmesi ile karakterizedir.

Evre III sorunlar; genelde 40 yaş ve üzeri kişilerde görünür ve Rotator manşet kaslarının  problemleri eşlik eder.

Subakromiyal Sıkışma Sendromunun değerlendirilmesi ve tanının konulabilmesi açısından yapılabilecek çok çeşitli özel klinik testler bulunmaktadır. Neer testi, Hawkins testi, “empty can” testi, “full can” testi, sıkışma testi, ağrılı ark değerlendirmesi, “lift-off” testi ve düşük kol işareti bunlardan bazılarıdır.

DOiT ekibiolarak en güncel yaklaşımlarla çalışmalarımızı sürdürmekteyiz.